Oficjalny serwis informacyjny
Gminy Mogilany

Sołectwa

Gmina Mogilany składa się z 10 sołectw, z których każde ujmuje mieszkańców i przyjezdnych swoim specyficznym klimatem i urokiem. Z racji bezpośredniego sąsiedztwa z Krakowem Gmina wydaje się przyjmować cechy Gminy miejsko-wiejskiej niż Gminy wiejskiej. Mając jednak na uwadze specyfikę Gminy i piękne krajobrazy, władze Gminy czynią wszelkie starania, aby zachować jej wiejski charakter. Kilka słów zamieszczonych poniżej o każdej wsi pozwoli poznać jej historie oraz przybliżyć jej walory krajobrazowe. W Gminie Mogilany jest ok. 11 000 mieszkańców.



    Sołectwo Buków
    Sołectwo Brzyczyna
    Sołectwo Chorowice
    Sołectwo Gaj
    Sołectwo Konary
    Sołectwo Kulerzów
    Sołectwo Libertów
    Sołectwo Lusina
    Sołectwo Mogilany
    Sołectwo Włosań



Brzyczyna

Zabudowania wsi są dość zwarte i skupiają się na obrzeżach środkowego odcinka Doliny Rzepnika, gdzie spływa kilka krótkich potoków żłobiących wąskie i głębokie wąwozy. Dzięki temu rzeźba terenu Brzyczyny jest dość urozmaicona. Według miejscowego podania, dawniej były tu lasy „brzezowe". Dziedzic Korabnik poosadzał w nich drwali, kazał im ciąć drewno i wywozić na sprzedaż. Wyrębisko brzezowe nazwał Brzyczyna. Pierwszy znany zapis o wsi pochodzi z 1434 roku i wymienia Jana z Libertowa, który w wianie dla żony zapisał pewna część dóbr wsi „Brzicina". Wieś, podzielona na 3 części, przez lata zmieniała właścicieli.


Buków

Wieś położona w odległości ok. 4 km na zachód od Mogilan, na grzbiecie oraz południowo - północnych stokach mogilanskiego wzgórza. Nazwa Buków niewątpliwie wywodzi się od bukowych lasów, które niegdyś pokrywały te okolice, później zostały wykarczowane i zasiedlone. Pierwsza wzmianka o wsi „Bukowe", jako należącej do klasztoru Benedyktynów w Tyńcu, znajduje się w dokumencie z 1286 roku. Buków należał do Benedyktynów aż do roku 1816, kiedy został przejęty przez rząd austriacki na rzecz galicyjskiego ruchu religijnego. W XX wieku stał się własnością biskupstwa, a potem arcybiskupstwa krakowskiego, przez które to został rozparcelowany pomiędzy okolicznych chłopów. Od lat życie kulturalne toczy się wokół działalności Szkoły Podstawowej im. Oskara Kolberga oraz Remizy Ochotniczej Straży Pożarnej w Bukowie i Kaplicy. Strona internetowa sołectwa https://bukow.mogilany.pl/.


Chorowice

Wieś Chorowice położona jest po północno - zachodniej stronie góry mogilańskiej Pogórza Wielickiego. Rzeźba terenu jest dość urozmaicona, ponieważ liczne strumienie i potoki, spływające do Rzepnika, malownicze dolinki i wąwozy. Zachodni i południowy skraj wsi pokrywają obszerne lasy.

Brzmienie nazwy wsi może wskazywać, że założyli ja bądź posiadali potomkowie jakiegoś Chora, ponieważ imię takie było w średniowieczu używane, a końcówka „ice" oznaczała właśnie synów, wnuków itp. Nazwa „Chorowice" po raz pierwszy została wymieniona w dokumencie legata Idziego z lat 1123 - 1125. W Chorowicach znajduje się stary dwór oraz Kaplica.



Gaj

Jest to miejscowość odległa od granic Krakowa ok. 3 km, położona po obu stronach drogi krajowej nr 7. Rozłożona malowniczo na pofalowanym terenie na licznych niższych stokach i grzbietach wzgórz i dolin Pogórza Wielickiego. Jest to wieś wymieniana w dokumencie już z 1088 roku. Należał on do Benedyktynów Tynieckich, a od XV w. do Kościoła Katedralnego na Wawelu. W tej malowniczo położonej miejscowości znajduje się Kościół p.w. Narodzenia NMP z jej obrazami od dawna łaskami słynącymi. W połowie XVII wieku obecny obraz Matki Boskiej Gajowskiej był szeroko znany w Polsce, gdy w czasie wojen szwedzkich i innych nieszczęść ludność nawet z daleka przybywała tu, by modlić się przed cudownym wizerunkiem Maryi. Z miejscowością ta trwale związany jest gen. Józef Bem, który w latach 1801 - 1808 spędził dzieciństwo w Dworku w Gaju. Przez sam środek Gaja przebiega również szlak turystyczny gen. Józefa Bema. Okoliczni mieszkańcy angażują się w działania na rzecz Zespołu Szkół (gimnazjum i liceum profilowane) oraz Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II. Działa tutaj również  Ludowy Klub Sportowy „Gajowianka". Wszystkim ulicom zostały nadane nazwy, co znacznie podniosło estetykę sołectwa.



Konary

Wieś położona w malowniczej dolinie potoku Łaznik, której stoki wystawione na zachód porośnięte sa płatami lasów mieszanych. Nazwa pochodzi zapewne od lasów - konarów, jest jednak hipoteza, Ie nazwa wsi jest związana z ludźmi trudniącymi się chowem koni - koniarze. W Konarach od 1911 roku działa Konwent Ojców Bonifratrów. Głównym charyzmatem tego zakonu jest posługiwanie ludziom chorym, cierpiącym, niepełnosprawnym i potrzebującym.
Prowadzone sa tutaj:



    Dom Pomocy Społecznej dla 52 mężczyzn z zaburzeniami psychicznymi,
    Warsztaty Terapii Zajęciowej dla 45 podopiecznych z okolicznych gmin,
    Środowiskowy Dom Samopomocy - terapia dzienna dla 30 uczestników,
    Ośrodek Interwencji Kryzysowej,
    Zakład Aktywności Zawodowej.



Mieszkańcy Konar skupiają się wokół działalności nowej Szkoły Podstawowej, Filii Gminnej Biblioteki Publicznej, Ochotniczej Straży Pożarnej oraz Klubu Sportowego „Conavia" i Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna.


 Kulerzów

Pierwsza wzmianka o Kulerzowie pojawiła się dopiero w 1442 roku - należał wówczas do klasztoru Norbertanek w Zwierzyńcu koło Krakowa. Nie jest wiadome, kiedy wieś stała się własnością klasztoru. Zapewne pierwotnie była to wieś królewska, a klasztorowi została darowana przez Kazimierza Wielkiego lub zamieniona na inne dobra. Do klasztoru Kulerzów należał do końca XVII w., następnie przejął go skarb austriacki. W 1802 roku wieś zakupił Józef Konopka z Modlnicy z sąsiednimi wsiami - Mogilanami i Głogoczowem. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku majątek w Kulerzowie został rozparcelowany miedzy okolicznych chłopów. Wieś położona na południowym stoku zachodniej odnogi Mogilańskiej Góry, opadającej ku Dolinie Skawinki w Radziszowie. Z niezabudowanych partii stoków, w kierunku południowym, otwierają się przepiękne widoki. Najbliżej rozpościerają się wzniesienia Lasu Bronaczowa.



Libertów

Libertów położony jest na progu Pogórza Wielickiego, osiągającego tutaj wysokość 335 m n.p.m. Roztacza się z niego piękny widok w kierunku północnym na wzgórza tynieckie, Skotnickie i kobierzyńskie oraz obniżenie Sidziny. Jest to miejscowość bezpośrednio połączona z granicami Krakowa. W połowie XVII wieku wieś należała do ariańskiej rodziny Waxmanów, którzy do Krakowa przyjechali z Norymbergii i otrzymali szlachectwo. Do 1945 roku własność tabularna Wojciecha Podlewskiego spokrewnionego z Konopkami. W 2001 roku został konsekrowany przez Metropolitę Krakowskiego Kardynała Franciszka Macharskiego Kościół Św. Brata Alberta - najnowocześniejszy obiekt sakralny na terenie Gminy. W Libertowie funkcjonuje Szkoła Podstawowa, Filia Przedszkola Samorządowego oraz Ludowy Klub Sportowy „Libertów" i Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna. Mając na uwadze ciągły rozwój okolicy, mieszkańcy założyli Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Libertowa i Brzyczyny. Wszystkim ulicom zostały nadane nazwy, co znacznie podniosło estetykę sołectwa.



Lusina

Wieś położona na grzbiecie wzgórza (279 m n.p.m.) i w dolinie rzeki Krzywica, w odległości ok. 2 km na wschód od Gaja. Nazwa wsi, podobnie jak większości okolicznych sołectw, jest związana z lasami - dawniej Lesina, Lasina. W dolinie potoku są stawy rybne. Znajdują się również tutaj tereny wzbogacone w źródła wody mineralnej. Życie kulturalne skupia się przy Szkole Podstawowej im. Świętej Jadwigi Królowej. W Lusinie znajduje się również dworek z parkiem z XVII wieku. Wszystkim ulicom zostały nadane nazwy, co znacznie podniosło estetykę sołectwa.



Włosań

Wieś położona jest ok. 3 km na południe od Mogilan. Jej nazwa pochodzi prawdopodobnie od słowa „wlasan", czyli położenia w lasach, zwanych dawniej Czarnym Lasem. Wzmianki z XIII w. (1253 r.) informują, ze leżała na skraju olbrzymiej puszczy, a jej mieszkańcy pełnili służbę przy straży „brony myśliwskiej", za co otrzymali od Bolesława Wstydliwego pozwolenie zakładania barci w lesie, wybierania miodu i połowu ryb. Działa tutaj Ochotnicza Straż Pożarna, a przy niej rozwija się Orkiestra Dęta uświetniając wszystkie gminne imprezy. Dzieci maja dobre warunki do nauki w szkole podstawowej i niedawno wybudowanej sali gimnastycznej. Nieopodal szkoły, niemalże w centrum wsi, znajduje się stary Kościół. Wszystkim ulicom zostały nadane nazwy, co znacznie podniosło estetykę sołectwa.